اکثر کشورهای جهان سیستمهای الکتریکیشان را روی یکی از دو فرکانس ۶۰ و ۵۰ هرتز استاندارد کردهاند. لیست کشورهای ۶۰ هرتز که اغلبشان در دنیای جدید قرار دارند کوتاهتر است، اما نمیتوان گفت که ۶۰ هرتز کمتر معمول است. کشورهای ۶۰ هرتز عبارتند از: ساموای امریکا ، آنتیگوا و باربودا ، آروبا ، باهاماس ، بلیز ، برمودا ، کانادا ، جزایر کیمان ، کلمبیا ، کاستاریکا ، کوبا ، جمهوری دمونیکن ، السالوادور ، پلینسیای فرانسه ، گوام ، گواتمالا ، گیانا ، هاییتی ، هندوراس ، کره جنوبی ، لیبریا ، جزایر مارشال ، مکزیک ، میکرونسیا ، مونت سرات ، نیکاراگویه ، جزایر ماریانای شمالی ، پالایو ، پاناما ، پرو ، فیلیپین ، پرتوریکو ، ساین کیتس و نویس ، سورینام ، تایوان ، ترینیداد توباگو ، جزایر ترکس و کیاکوس ، ایالات متحده ، ونزولا ، جزایر ویرجین ، جزیره ویک. این کشورها دارای سیستمهایی با فرکانس مختلط ۶۰ و ۵۰ هرتزاند: بحرین ، برزیل (اغلب فرکانس ۶۰) ،
ژاپن (فرکانس ۶۰ هرتز در زمان حضور غربیها). اغلب کشورها به گونهای استاندارد تلویزیون شان را انتخاب کرده اند که با فرکانس خطوط برقشان متناسب باشد. استاندارد NTSC برای کار با فرکانس خطوط برق ۶۰ هرتز طراحی شده است، در حالیکه PAL و SECAM برای فرکانس خطوط ۵۰ هرتز طراحی شده است، اما نسخه ۶۰ هرتز PAL هم وجود دارد، برای مثال در برزیل PAL-M ارائه دهنده وضوح PAL و چشمک تصویر پایین NTSC است. کاربردهای ساحلی و دریایی ممکن است گاها فرکانس ۴۰۰ هرتز را به علت مزیتهای مختلف فنی مورد استفاده قرار دهند. برق ۱۶٫۶۷ هرتزی هم هنوز در برخی از سیستمهای راه آهن اروپا مانند سوئد به چشم میخورد.
|